
Karel, 87 jaar
Vijf jaar geleden is mijn vrouw gestorven. Dit was en is voor mij nog steeds onverteerbaar. Ik woon alleen en mijn kinderen “soigneren” mij. Dit geeft mij een dubbel gevoel.
Ik ben blij dat ik er niet alleen voor sta, maar wil aan de andere kant de toekomst van mijn kinderen niet belasten. Afgelopen zondag vertelden ze me dat ze graag eens met hun gezin op reis zouden gaan. Ze vroegen of ik een centrum voor kortverblijf (CVK) zag zitten. Mijn eerste reactie was nogal negatief. Nadat ik het liet bezinken, ging ik akkoord. Iedere senior met een zorgvraag uit de thuiszorg, of een persoon geconfronteerd met jongdementie, is er voor een bepaalde periode welkom. Ik zie het als een kennismaking met een rusthuis (waar ik misschien een verkeerd beeld van heb) maar ik ben vooral blij dat mijn kinderen samen eens tot rust kunnen komen.